พระพุทธศาสนาที่เผยแผ่เข้าสู่ประเทศเมียนมาร์ในระยะแรกเป็นแบบเถรวาทโดยเข้ามาทางเมืองสะเทิมหรือเมืองสุธรรมวดีซึ่งเป็นเมืองหลวงของมอญก่อนหลังจากนั้นจึงค่อยๆแผ่ขยายขึ้นไปทางตอนกลางและตอนเหนือของประเทศ

     ใน พ.ศ.1587 พระเจ้าอนิรุทธรรมมหาราช (หรืออโนธรามังช่อ) ทรงรวบรวมดินแดนเมียนมาร์ให้เป็นแผ่นดินเดียวกันสำเร็จ และได้สถาปนาเมืองพุกามเป็นราชธานี ในช่วงนี้เองพระพุทธศาสนานิกายมหายานได้แผ่ขยายจากแคว้นเบงกอลของอินเดียเข้าสู่เมืองพุกามแต่พระเจ้าอนิรุทมหาราชไม่ทรงศรัทธานิกายมหายาน กลับทรงเสื่อมใสนิกายเถรวาทครั้นเมื่อพระองค์ทรงทราบว่าในอาณาจักรของมอญมีความเจริญรุ่งเรืองมาก จึงทรงส่งพระราชสาสน์ไปถึงพระเจ้ามนูหะผู้ครองเมืองสุธรรมวดี เพื่อทูลขอพระไตรปิฎกจำนวนหนึ่งขึ้นไปยังเมืองพุกามแต่พระเจ้ามนูไม่ยินยอมจึงเป็นชนวนทำให้เกิดการสู้รบกันขึ้น ปรากฎว่าเมียนมาร์เป็นฝ่ายชนะจึงสั่งให้ทำลายเมืองสุธรรมวดีเสียพร้อมกับนำพระภิกษุและพระไตรปิฎกขึ้นไปยังเมืองพุกามด้วย ส่งผลให้พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทได้แผ่ขยายไปทั่วอาณาจักรเมียนมาร์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา